Bir müslüman. Bir ateşperest. Birlikte çalışıyorlar. Namaz vakti.Müslüman:-Namaz kılacağım. Namaz kılarken, bana ilişmiyeceğine dair söz verir misin?-Veririm.Namaz….Bir müddet sonra… Ateşperest. İbadet zamanı…-Şimdi sıra ben de, ben ibâdet ederken, bana ilişmiyeceğine söz verirmisin.-Olur sana ilişmem… Rahatça ibâdetini yapabilirsin.Fakat ateşperest ateşe tapmak üzere secdeye varınca, Müslüman hemen üzerine atılır. Sözünde duramaz.. Tam o esnada şöyle bir ses duyar:– Söz verdiğin zaman sözünü yerine getir.Bunun üzerine adama ilişmeden geri çekilir. Sonra ateşperest ibâdetini bitirdiğinde sorar:-Evvela hücum ettin. Sonra niye vazgeçtin?…-Allah’dan başkasına secde ettiğin zaman, dayanamadım, üzerine atıldım. Seni öldürmek istiyordum. Fakat tam o anda :-Söz verdiğin zaman ahdini yerine getir, diyen bir ses, beni o teşebbüsümden alıkoydu.Bunun üzerine mecûsi:-Şimdi inandım ki, asıl ve gerçek ilâh senin Rabbindir. Kendi düşmanı için dostunu bile azarlıyor. İşte huzurunda müslüman oluyorum diyerek kelime-i şehâdet getirir.