Walter Benjamin, 20. yüzyılın önemli düşünürlerinden biridir ve kültürel eleştiri, sanat ve estetik üzerine önemli çalışmalar yapmıştır. “Sanat eserinin üretim tarzı” kavramı, Benjamin’in 1936 tarihli “Sanatın Teknik Çoğaltılabilirliği” adlı makalesinde ortaya attığı bir kavramdır. Bu kavram, sanat eserlerinin endüstriyel üretim teknikleriyle çoğaltılabilir hale gelmesinin, sanatın kolektif ve toplumsal bir üretim sürecine dahil olduğunu vurgular.
Benjamin, sanat eserinin üretim tarzının endüstriyel çoğaltılabilirlikle birlikte, orijinal eser ile kopyaları arasında değişen bir ilişki kurduğunu belirtir. Ona göre, endüstriyel çoğaltma, sanat eserinin benzersizlik ve olağanüstülüğünü ortadan kaldırır ve eseri bir kolektif üretim ürünü haline getirir.
Benjamin’in bu yaklaşımı, sanat eserinin bireysel dahiyane bir yaratıcı tarafından değil, kolektif bir üretim süreci sonucunda ortaya çıktığını savunur. Bu perspektif, sanatın toplumsal ve politik boyutlarını vurgulayan bir eleştirel yaklaşımı temsil eder ve sanat eserinin toplumun değerlerini, ideolojilerini ve kültürel süreçlerini yansıttığını ileri sürer.
Sanat eserlerini bireysel yaratılardan ziyade kolektif çalışma ürünleri olarak gören ilk analiz türü, Frankfurt Okulu’na bağlı olan ve kültürel eleştiri alanında etkili olan Walter Benjamin’in “sanat eserinin üretim tarzı” kavramıyla ilişkilendirilebilir.
