Büyüklerden bir zat, ahaliden para toplamak istedi. Düşmana karşı tedbir almak, bazı mevkileri tamir ve tahkim etmek için yardım toplamaya çalıştı, ancak Allah bu isteği yerine getirmedi. Bu büyük zat, mahzun bir şekilde ağlamaya başladı.
Bir gece, yatsı namazından sonra ansızın ortaya çıkan bir adam belirdi. Bu gizemli yabancı, büyük zatın önüne bir kese içinde iki bin akçe bıraktı ve şunları söyledi:
“Bu parayı dilediğiniz işe harcayabilirsiniz!”
Bu bilinmez adam, Ebu Amr’dı. Büyük zat, bu beklenmedik yardımı kabul etti ve dua etti.
Ertesi sabah, büyük zat, dostları ve yakınlarından oluşan bir topluluk topladı. Keseyi açtı ve mutlulukla şunları söyledi:
“Bu, Ebu Amr’ın yardımıyla gerçekleşti. Dün gece, bana düşmanlarımıza karşı savunma için iki bin akçe getirdi. Allah iyiliğin karşılığını versin.”
Birdenbire Ebu Amr, kalabalığın içinde doğruldu. Ebu Amr, şunları haykırdı:
“Dün gece size verdiğim para, anneme aitti. Annem bu paranın bu amaç için harcanmasını istemiyor. Lütfen bana geri verin ki, ben de anneme vereyim!”
Büyük zat hemen elini keseye attı ve Ebu Amr’a uzattı. Ebu Amr keseyi aldı ve uzaklaştı.
Yine bir akşam, yatsı namazından sonra, büyük zat düşünceli bir şekilde odasında oturuyordu. Birdenbire Ebu Amr tekrar belirdi. Bu sefer de aynı kese içinde iki bin akçe getiriyordu. Ebu Amr, parayı büyük zatın önüne koydu ve şunları fısıldadı:
“Parayı size getiriyorum ve tek bir şey rica ediyorum: Bu parayı öyle harcayın ki, sadece ikimiz bilsin, nereden geldiğini yalnızca Allah bilsin.”
Bu gizemli yardım hikayesi, insanların içsel iyiliğini ve yardımlaşma ruhunu anlatıyor. Ebu Amr’ın kimliği ve niyeti hala sır olarak kalırken, hikaye insanların gizemli bir yardımseverlikle nasıl etkilenebileceğini gösteriyor.
